پنج دی ماه ۱۳۳۲ش مصادف با نوزده ربیعالثانی ۱۳۷۳ق، روز درگذشت آیتالله العظمی سید صدرالدین صدر – پدر امام موسی صدر – است. چندی پیش به منظور تکمیل و تدقیق گاهشمار حوادث زندگی امام صدر صفحات زمستان سال ۱۳۳۲ش هفتهنامه قمی استوار را ورق میزدم که به یادداشتی تکاندهنده، زیبا و تاریخی از مرحوم آیتالله العظمی سید رضا صدر بر خوردم. این یادداشت گزارشگونه با قلمی بسیار فصیح وسليس در وصف ،هفتهها، روزها و دقایق پایانی زندگی پدر معظم آن بزرگوار آیتالله العظمی صدر نگاشته شده بود. مطالعه این یادداشت دوستداران امام صدر را لحظاتی چند در فضای اندیشه و خیال به درون منزل آن بزرگوار میبرد در کنار دیگر اعضای خانواده بربالین پدر مینشاند و بیشک نفسها را در سینهها حبس می کند. امام صدر در لحظه رحلت پدر کنار ایشان ،نبود چه شب قبل با تشدید بیماری پدر به تهران رفته بود تا همراه دکتر غلامرضا شيخ – طبيب معروف قلب – به قم باز گردد. آنچه در پی میآید متن کامل یادداشت آیت الله العظمی سید رضا صدر است که به مناسبت چهلمین روز درگذشت پدر درسه بخش متوالی طی شماره های مورخ ۱ ، ۲۱ و ۲۹ بهمن ماه سال ۱۳۳۲ در هفتهنامه استوار منتشر گردید. نگارنده این سطور برخورد فرض میداند از فرهنگبانان کوشا حججاسلام و المسلمين رضا مختاری و رسول جعفریان تشکر کند، که با حسن مدیریت و پیگیری پیوسته خویش امکان استفاده پژوهشگران از منابع ارزشمندی چون هفتهنامه استوار را فراهم ساختند.